tərpənmək

f.

1. Yerindəcə hərəkət etmək, hərəkətə başlamaq, tərpəşmək, qımıldanmaq. Tərpənməyir gecə yarı; Ağacların yarpaqları. S. Rüst.. <Eldar:> Tələsməyin, mən deməmiş tula yerindən tərpənən deyil. M. Rz.. Yer tərpənmək – zəlzələ olmaq.

2. Yola düşmək, hərəkət etməyə başlamaq. Telli isə qəti surətdə bir yana tərpənməyəcəyini bildirirdi. S. H.. <Nərgiz:> Tez ol ata, deyəsən, anagilin dəstəsi tərpənir. . Ə. M..

3. Bir işi görməyə başlamaq, bir işə girişmək, hərəkətə gəlmək. <Qönçə atasına:> Bəlkə sən tərpənincə onlar gecənin birində məni apardılar? Ə. Vəl..